Odsłonięcie tablicy przy pomniku Matki Sybiraczki w Zielonej Górze

Wystąpienie Prezesa Zarządu Oddziału Związku Sybiraków w Zielonej Górze, pana Edwarda Daszkiewicza, z okazji odsłonięcia tablicy przy pomniku Matki Sybiraczki

Szanowni Państwo!

Sybir i Katyń to takie same zbrodnie, zbrodnie wypełniające martyrologię Narodu Polskiego, dopełnioną sowiecką napaścią 17 września 1939 r. W Twe ramiona Matko Miłosierdzia i Pojednania Narodów oddajemy dziś wszystkich zamordowanych na sowieckim Wschodzie. Matko, przygarnij ich i oddaj Twojemu synowi. Jest taki obraz, który przejmuje prostotą wyrazu: smutne oblicze Matki Zbawiciela, która przytula przestrzeloną od tyłu głowę polskiego jeńca. To symbol zwycięstwa Miłości nad Nienawiścią. Nienawiścią, która odebrała życie najlepszym synom naszego narodu. I Miłości, która zawsze pozostanie ponad Nienawiścią.

Przez prawie 200 lat za każde polskie powstanie przeciw carowi krzyże wyznaczały bezduszny syberyjski szlak. Sowiecki reżim spowodował, że w bydlęcych wagonach wleczono Polaków na „nieludzką ziemię”. W łagrach, więzieniach, stepach kołchozowych, tajdze, pracą, chłodem, wszami, głodem Polskę wybijano z głowy „burżujom” i „buntownikom” – wrogom radzieckiego imperium. Dewizą stalinowskich morderców było hasło: „Kto nie pracuje, ten nie je”. Sybir to setki tysięcy mogił naszych ojców i matek. „Sybir”… „Sybirak”… Co znaczyły te słowa do dni wolnej Polski 1989 r.? Jakaś Golgota Wschodu? Sprawiedliwość, godność człowieka i wolność – te pojęcia brutalnie wyrzucono z pamięci kilku pokoleń Polaków. Te słowa padły ofiarą historycznej manipulacji w mentalności młodych Polaków za sprawą tzw. „podręczników historii” z okresu PRL-u. W zamian uczono nas: że Kołyma to rzeka, a nie łagry potwornej zagłady niewinnych ofiar, że Sybir to tylko obszar pięknych stepów, cudownej tundry, tajgi, wiecznych lodów, to aż 10 mln km² bezkresnych przestrzeni.

Dla Polaka nazwa Sybir stała się symbolem zbrodniczego zesłania, nieludzkiej katorgi, powolnej śmierci i cierpienia za daleką Polskę, umiłowaną Ojczyznę. Po 72 latach od sowieckich i hitlerowskich zbrodni wciąż odbudowujemy pamięć!

Dziś „Losy zesłańców Sybiru” to prace konkursowe spisane przez naszą, ciekawą świata i polskiej historii, młodzież biorącą udział w zakończonym 17 września br. w Zielonej Górze konkursie. To dla Was, kochana młodzieży, Polacy – Sybiracy zbudowali ten najpiękniejszy i najsmutniejszy w Polsce pomnik „Matki bohaterki Golgoty Wschodu”, posadowiony przy zielonogórskim dworcu – końcowym przystanku bydlęcych wagonów pełnych schorowanych, wynędzniałych polskich Rodzin, rodzin bez ojców, mężów i braci zamordowanych w Katyniu.

Dziś poświęcimy tablicę pamiątkową, przedstawiającą miejsca zsyłek i losów Polaków. Tu chciałbym podziękować Członkom Koła nr 8 w Zielonej Górze oraz Stowarzyszeniu na rzecz Pomocy Zesłańcom Sybiru za inicjatywę budowy pomnika i pamiątkowej tablicy.

Wszystkim Sybirakom i wszystkim darczyńcom serdecznie z głębi serca dziękuję! Dziękuję za pomoc finansową, bowiem bez niej nie mogłyby powstać te monumentalne symbole. Chwała lokalnym i wojewódzkim władzom samorządowym za utrwalanie pamięci o mordzie katyńskim i zbrodni syberyjskiej.

Serdecznie dziękuję Pani Marszałek Województwa Lubuskiego Elżbiecie Polak za objęcie honorowym patronatem zielonogórskiej uroczystości.

Dziękuję Pani Prezydent Zielonej Góry Wioletcie Haręźlak za osobiste zaangażowanie i pomoc przy organizacji dzisiejszych obchodów.

Zwracam się do Was, droga młodzieży. Do Was należy przyszłość. To dla Was jesteśmy dzisiaj tutaj, dając Wam największy nasz narodowy skarb… skarb pamięci, z którego trzeba czerpać siłę i mądrość po to, żeby nie powtórzyły się okrutne doświadczenia II wojny światowej, Pamiętajcie o tym teraz i zawsze, kiedy Polska jest wolna. Niech zawsze cmentarze, pomniki totalitaryzmu w naszych wszystkich lubuskich miastach będą miejscami, przy których młodzi ludzie się zatrzymają i powtórzą… „NIGDY WIĘCEJ”.

Niech pamięć o naszych ojcach przenoszą pokolenia następnym pokoleniom. Proszę Was, przejmijcie od nas sens i wiarę wynikającą z prawdy.

Wszystkim kombatantom z okazji dzisiejszej uroczystości życzę zdrowia, pomyślności. Życzę, aby rządzący naszym krajem nie zapomnieli o nas, o naszych dzieciach, naszych wnukach. Aby Polska była krajem, o którym marzyli, za który walczyli. Żeby Polska była Polską! Tego z całego serca Wam życzę.

Edward Daszkiewicz, Zielona Góra 25 października 2011 r.