Cześć i wyrazy najgłębszego szacunku

Siostro – Tułaczko jak i ja wygnana
W sybirskie stepy, w bezmiar dzikich pól,
Jesteś mi bliska, bo ta sama rana
Złączyła nas i wspólny złączył ból.

Anna Rudawcowa „Siostrze – Tułaczce”

W tegorocznym Marszu Pamięci podobnie jak w latach ubiegłych połączyła nas pamięć o tamtych wydarzeniach. Chęć oddania czci Polakom wywożonym na Syberię, gdzie wykonywali katorżniczą pracę, cierpieli i umierali z głodu oraz zimna. Nas – czyli Sybiraków z Koła Miejskiego Związku Sybiraków w Bolesławcu, społeczność Gimnazjum Samorządowego nr 2 im. Polaków Zesłanych na Sybir w Bolesławcu, a także przedstawicieli innych szkół, władz i mieszkańców miasta. 16 września 2016 r. zorganizowaliśmy go po raz szósty – Marsz Żywej Pamięci Zesłańców Sybiru.

Uroczystość rozpoczęła się o godz. 11.30 na bolesławieckim rynku od zbiórki pocztów sztandarowych szkół i uczestników Marszu, w tym przedstawicieli władz miasta. Stamtąd razem uczestnicy Marszu wyruszyli na cmentarz komunalny przed pomnik ,,W hołdzie Polskim Męczennikom Syberii oraz Pomordowanym w Katyniu i Łagrach”. Tam właśnie odbyła się druga część uroczystości z udziałem Wojska Polskiego. Po odśpiewaniu hymnu narodowego przez uczniów Gimnazjum Samorządowego nr 2 głos zabrała Maria Niemczuk, prezes Zarządu Koła Związku Sybiraków w Bolesławcu, która powitała zebranych. Następnie wystąpiła młodzież z gimnazjum – Kaja Szylar, Marina Tetianyna, Jakub Bugaj i Jakub Dubiel, którzy wygłosili poruszające przemówienia przypominające m.in. historię masowych deportacji Polaków na Sybir w latach 1940–1941 oraz genezę Dnia Sybiraka. Na koniec swojego wystąpienia podkreślili: „My – bolesławiecka młodzież – uczniowie Gimnazjum Samorządowego nr 2 im. Polaków Zesłanych na Sybir – pamiętamy i chcemy pamiętać o cierpieniu i niedoli naszych przodków, oddajemy im cześć i wyrazy najgłębszego szacunku”. Dziewczęta wyrecytowały dwa piękne wiersze. Jeden z nich, powstały pod koniec XX w., przywieziony został z Kazachstanu przez bolesławieckiego nauczyciela. Napisany przez Polkę, której nie udało się powrócić do ojczyzny, przepełniony jest myślą o niej i troską o pamięć o losach zesłanych:

W gorących stepach Karagandy
na słońcem rozpalonej ziemi
nasiona kwiatów wiatr rozrzucił
wypadły komuś gdzieś z kieszeni.
Chyba znalazły się przypadkiem
wśród ludzi z Polski wywiezionych
by biel stokrotek, czerwień maków
przypominała ojczyste strony.
Zakwitną latem, raz do roku.
W gardle skurcz, oczy łzami słone,
Bo tam daleko, w mej Ojczyźnie
Pola makami zapłonione.
Nikt nie rozumie tej tęsknoty,
Która się w serce wpiła cierniem…
Czy w Polsce nie zapomną o tych,
Co byli, są i będą wierni?

Szczególne wzruszenie zgromadzonych na bolesławieckiej uroczystości wywołał wiersz Anny Rudawcowej zatytułowany „Siostrze – Tułaczce” deklamowany przez Kaję Szylar. Później głos zabrali wiceprezydent miasta Bolesławca Kornel Filipowicz oraz członek Zarządu Powiatu Stanisław Chwojnicki.

Po modlitwie prowadzonej przez ks. Stanisława Kusika i apelu poległych oraz salwie honorowej, złożono wieńce i zapalono znicze przed pomnikiem. Na zakończenie uczniowie naszego gimnazjum tradycyjnie odśpiewali Hymn Sybiraków. Odbywająca się przy pięknej, słonecznej pogodzie uroczystość poruszyła wiele serc i przypomniała o tym, co jest naszym obowiązkiem – pamiętać i o czym chcemy pamiętać – my, współcześni Polacy – spadkobiercy zesłanych.