śp. Stanisława Wiatr-Partyka

Z żalem zawiadamiam, że w dniu 8 listopada 2023 r. o godz. 12.00
zmarła w swoim mieszkaniu w Tarnowie

Pani Stanisława Wiatr-Partyka 

Wybitna Obywatelka Miasta Tarnowa, wielce zasłużona dla społeczności lokalnej Tarnowa i Ziemi Tarnowskiej.

Sybiraczka, wybitna poetka, pedagog, która ukształtowała wiele pokoleń uczniów tarnowskich szkół, w szczególności swoich wychowanków,  absolwentów II Liceum Ogólnokształcącego w Tarnowie.

Prezes Honorowy Związku Sybiraków Oddział w Tarnowie oraz Rodziny Katyńskiej.

W imieniu Rodziny oraz Przyjaciół
Ryszard Żądło

Pani Stanisława Wiatr – Partyka Sybiraczka, nauczycielka, poetka ur. 27 V 1930 r. w Nieświeżu, zamieszkała w Tarnowie, córka Stanisława Wiatra i Olgi z d. Kuryłło, odznaczona: Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Stulecia
Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem Zesłańców Sybiru, Pro Memoria, Krzyżem Drugiej Obrony Lwowa nadany przez Miasto Zawsze Wierne Rzeczpospolitej, Srebrnym Medalem Opiekuna Pamięci Narodowej, Nagrodą Literacką im. J. Mackiewicza za rok 2014 i in.
Od początku lat 90-tych poświęciła się odkrywaniu „białych plam” – przybliżaniu tragizmu Golgoty Wschodu. Wówczas to, jako jedna z pierwszych pedagogów w środowisku Tarnowa, przerwała półwieczne milczenie na temat Sybiru i Katynia. Tę wyjątkową wędrówkę po ścieżkach bolesnej historii narodu polskiego rozpoczęła razem ze swoimi uczniami, zakładała wówczas zespoły młodzieżowe
o nazwie „Sybiracy”, z którymi przygotowywała programy patriotyczne.
Tej działalności nie zaprzestała po przejściu na emeryturę. Wręcz przeciwnie, przywracanie pamięci historycznej o dramatycznych losach Polaków wygnanych z rodzinnych domów na daleki wschód, stało się treścią jej życia. Obdarzona szczególnym darem słowa, umiejętnością przekazu i pobudzeniem wrażliwości serca, równocześnie będąc głęboko doświadczana przez los jako Sybiraczka
i córka więźnia Kozielska oraz Ostaszkowa zamordowanego w Twerze, przez swoje oddziaływanie stała się najbardziej skutecznym nauczycielem historii (chociaż będąc czynnym nauczycielem uczyła języka rosyjskiego).
W ciągu ćwierćwiecza wykonała tytaniczną pracę w postaci wygłoszenia ponad 2 500 prelekcji do ok. 29 tys. słuchaczy będących w różnym wieku, różnej profesji i wykształcenia. Były to spotkania z dziećmi, młodzieżą, nauczycielami, duchownymi a nawet więźniami.
Współtworzyła w latach 1993-1997 ok. 200 audycji radiowych „Tobie Polsko”, które były emitowane na falach radia diecezjalnego „Dobra Nowina” (dzisiejsze radio RDN Małopolska). Przeprowadzała warsztaty edukacyjne dla młodzieży szkół średnich, w których wzięło udział ponad 2 tys. uczniów, wzięła udział w realizacji projektu MCDN skierowanego do nauczycieli p.n. „Śladami Ojców naszych”.
Przygotowała i wzięła udział w 28 „Wieczorach patriotycznych przy świecach” w naszym Klubie Inteligencji Katolickiej im. Abp. Jerzego Ablewicza. Była inspiratorką wielu działań: konkursów literackich, plastycznych i historycznych, wywiadów i spotkań ze świadkami historii, opracowań metodycznych lekcji historii, pracy magisterskiej na temat religijności Sybiraków. Z jej inicjatywy
powstała pamiątkowa tablica i pomnik Sybiraków.
Swoje przeżycia uwieczniła w wierszach, które znajdują się w wydanych tomikach „Piołun z kropelką rosy”, „Zapomniana melodia”, „Ballada o utraconym domu”, „Powiem wam jak było” i w wielu antologiach, w tym w 2 międzynarodowych; są cytowane w Polsce, na Białorusi, Ukrainie, w Ameryce i w Australii.
Będąc prezesem Rodzin Katyńskich i Związku Sybiraków przez wiele lat opiekowała się całą sybiracką i katyńską rodziną, wychodziła naprzeciw ich potrzebom, starała się, aby zostali dostrzeżeni w środowisku i uhonorowani odpowiednimi do zasług odznaczeniami.
Przyczyniła się do spopularyzowania Nieświeża w Tarnowie i odwrotnie, do wymiany kulturalnej między miastami.
Jednak niewątpliwie największą jej zasługą ciągle pozostaje zdynamizowanie na początku lat 90-tych wszelkich działań dotyczących przywrócenia narodowej pamięci, aby jak najszybciej nadrobić zaległości z pół wieku przemilczeń i zakłamań w PRL-u oraz aby
o Golgocie Wschodu mówić w czasie, gdy jeszcze wiele Sybiraków żyło i mogło dać świadectwo o tym, co przeżyli na nieludzkiej ziemi.         

Elżbieta Zięba